Zacznę może najpierw od wiersza O. Bartłomieja Kucharskiego „Adwentowe wołanie na pustyni”

Jesteśmy, mówiąc ostro, na granicy samobójstwa
Papież Franciszek o sytuacji ekologicznej Ziemi

Wyszedł na pustynię Prorok
Biel jego szat w słońcu jest
Znakiem czystości płynącej
Z głębokiego spotkania
Z Tym który Jest

W Jego Imieniu
Prorok patrzy na ziemię
Morza rzeki góry wyspy
Lodowce pola lasy
Zwierzęta…

I płacze z bólu
Bo widzi że to wszystko
Staje się powoli
Cmentarzyskiem
Bez możliwości
Odrodzenia

Ludzie zamknięci w świecie
Cybernetycznej iluzji
Stali się wrogami tego
Co daje im życie

Zabijając świat
Zabijają siebie

Innego końca świata nie będzie.

W Encyklice Laudato Si Papież Franciszek mówi nam o tym co się dzieje w naszym domu, w świecie w którym żyjemy, ze szczególnym uwzględnieniem  kwestii wody, ale nie tylko woda jest globalnym problemem. Papież zwraca się do każdej osoby mieszkającej na tej planecie, proponuje nawiązanie wspólnego dialogu. Wielokrotnie nawiązuje do słów swoich poprzedników, którzy już wcześniej apelowali do ludzi świata w swoich wystąpieniach czy też Encyklikach odnośnie ekologii. Problem degradacji środowiska w którym żyjemy wciąż jednak istnieje, a nawet powiększa się  i występuje na całej naszej planecie dlatego wciąż należy o nim przypominać i szukać rozwiązań stosownych do możliwości poszczególnych osób. Patronem ekologii integralnej, przeżywanej z radością i autentycznością, w najwyższym stopniu wzorem troski o to, co słabe  jest św. Franciszek z Asyżu. Był mistykiem i pielgrzymem, który żył z prostotą i we wspaniałej harmonii z Bogiem, z innymi ludźmi, z naturą i z samym sobą. Papież kieruje wezwanie, by prowadzić dialog dotyczący sposobu, w jaki budujemy przyszłość naszej planety. Tematy do dialogu to: Zanieczyszczenie i globalne ocieplenie. Kwestia wody. Zatracenie różnorodności biologicznej. Pogorszenie jakości życia i upadek społeczny. Globalna niesprawiedliwość. Słabość reakcji. Zróżnicowane opinii. Drugi rozdział Encykliki zawiera tematy związane z Ewangelią Stworzenia. O tym też należy mówić, aby uświadomić sobie i innym jaką rolę odgrywa: Światło, które daje wiara. Mądrość opisów biblijnych. Tajemnica wszechświata. Orędzie każdego bytu w harmonii całego stworzenia. Powszechne przeznaczenie dóbr. Spojrzenie Jezusa. Wielka wrażliwość na piękno istniejące w świecie…o tym trzeba mówić, wciąż przypominać sobie i innym, że Bóg jest w tym wszystkim obecny. Encyklika zawiera jeszcze wskazówki i wytyczne do działania na skalę ogólnoświatową, ale przede wszystkim zacząć trzeba od samego siebie…Edukacja i duchowość ekologiczna stały się niezbędne do normalnego funkcjonowania każdego człowieka. Papież niemal prosi o zmianę stylu życia, o wychowanie do przymierza miedzy ludzkością , a środowiskiem, mówi o nawróceniu ekologicznym, a to wszystko wniesie radość i pokój w sercach ludzi całego świata. Królowa całego stworzenia….”Maryja, Matka, która  troszczyła się o Jezusa, obecnie troszczy się z miłością i macierzyńskim bólem o ten poraniony świat. Tak jak z sercem przebitym mieczem opłakiwała śmierć Jezusa, tak teraz ma współczucie dla cierpienia ukrzyżowanych ubogich oraz stworzeń tego świata zgładzonych ludzką mocą…Obok Maryi wyróżnia się w Świętej Rodzinie  z Nazaretu postać św. Józefa….pkt(241,242)Czas wakacji, a teraz czas powrotu do aktywnej działalności… niech skłoni do podejmowania najpierw dialogu na miarę naszych możliwości, dialogu do którego zaprasza nas Papież Franciszek  w swojej Encyklice Laudato Si. Działanie człowieka nie będzie wtedy wbrew temu, czego oczekuje od nas Bóg.

W roku 2017 w dn 16-19.11. SM z Warszawy , wraz  z grupą pielgrzymów z Olsztyna była na Jubileuszowej Pielgrzymce do Fatimy. Sto lat temu Matka Boża ukazała się dzieciom w Cova de Ira(teraz to miejsce nazywa się Fatima).Najpierw jednak ukazał się dzieciom Anioł, który nauczył ich modlitwy. Matka Boża przekazała trójce małych pastuszków Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, orędzie dotyczące całego świata-dramatyczne wizje przyszłych zdarzeń, wezwanie do nawrócenia, nabożeństwo do Jej Najświętszego Serca. Minęło sto lat, a my jesteśmy bogatsi o bolesne doświadczenie, które wcześniej zapowiedziała Maryja, ale powstaje pytanie, czy jesteśmy przez to bardziej otwarci na słowa Maryi? Czy potrafimy pokutować? modlić się na różańcu? Czy chociaż podejmujemy z wiarą próby postów i wyrzeczeń? Opiekunem i przewodnikiem podczas całej pielgrzymki był ks. T. Pluta z Olsztyna ,natomiast O. Emilio wspierał nas bardzo od strony duchowej, obaj wzajemnie doskonale się uzupełniali i ubogacali naszą wiedzę, dbając o nasze duchowe przeżycia. Codzienna Msza Święta, homilie, a także dużo innych okazji było do głębokiego przeżywania  wydarzeń, jakie miały tam miejsce sto lat temu. Sanktuaria maryjne to miejsca, w których obecność Matki Bożej jest szczególnie żywa. W każdym takim miejscu wciąż od nowa nabiera mocy testament Ukrzyżowanego Chrystusa, każdy pielgrzym przybywa tu, aby być z Maryją, ze swoją Matką, Panią, Królową, Siostrą….,każdy po swojemu Ją nazywa. Fatima, któż o niej nie słyszał? Jest tak wiele publikacji na ten temat, jest też film. Przez te 100 lat wielkie rzesze pielgrzymów wymadlały tu i wypraszały wszelkiego rodzaju łaski, ale też jest to miejsce wielkiego dziękczynienia i zawierzenia Maryi. Papież  Św. Jan Paweł 2 dokonał aktu zawierzenia świata i Rosji Matce Bożej w Fatimie 13.05.1982 i w bazylice Św. Piotra w Rzymie 25.03.1984, oraz ponownie dokonał aktu zawierzenia świata w Fatimie 13.05.1991r Tymi aktami zawierzenia oddawał w opiekę Matce Bożej Kościoły, całe narody, państwa, miasta, rodziny, chorych, cierpiących. Matka Boża prosiła Łucję, Hiacyntę i Franciszka, by modliły się, uczyła je jak mają żyć modlitwą. Kościół długo dystansował się wobec tych objawień. Dopiero w 1930 roku miejscowy biskup uznał „za wiarygodne widzenia dzieci” i zezwolił na oficjalny kult Matki Bożej Fatimskiej. Program naszej pielgrzymki był starannie przygotowany, pielgrzymi byli zdyscyplinowani, a więc dzięki temu udało nam się wiele miejsc odwiedzić. Dla mnie osobiście wielkim przeżyciem była Droga Krzyżowa(usytuowana pośród naturalnej przyrody, drzewa oliwkowe, dęby drobnolistkowe)Tę Drogę poszczególnych stacji, ubogaciły rozważania ks. Tadeusza, natomiast O. Emilio doskonale potrafił nawiązać do otaczającej przyrody i wprowadził nas w klimat wszystkiego co było bliskie Jezusowi(widzieliśmy zbiór oliwek-z których potem otrzymuje się oliwę) Cała ta głęboka symbolika oliwy, trud  „zdobywania” tej oliwy, która daje światło…-to wszystko najbardziej pozostaje mi w pamięci. Inne miejsca które dały mi dużo pokoju w sercu, to możliwość Adoracji Jezusa w Kaplicy Nowej Bazyliki. Codzienna Msza Św. choć była o wczesnej godzinie, a jednak każdy z radością i pośpiechem szedł, by uczestniczyć w spotkaniu z Jezusem w obecności Matki bożej Fatimskiej. Kaplica Objawień w Fatimie, wygląda niepozornie, zwyczajnie, prosto-jest widoczna z daleka i dostępna dla każdego o każdej porze dnia i nocy. To tu każdego wieczoru odbywa się międzynarodowy różaniec, a następnie marsz z pochodniami. Z wielką radością uczestniczyliśmy w tych nabożeństwach. W pobliżu jest też Muzeum, gdzie znajduje się kolekcja różnego rodzaju wotów, jakie ludzie ofiarowują na przestrzeni minionych lat. Najważniejszym i najbardziej znaczącym jest pocisk umieszczony w koronie figurki Matki Bożej. W ciągu roku2012 eksponat ten zobaczyło 100 tys. pielgrzymów z całego świata. Korona z kulą zamachowca spośród wielu przedmiotów wchodzących w skład stałej wystawy” Fatima, światło i pokój” daje nam wszystkim wiele do myślenia i skłania by zawierzyć swoje życie Maryi, dać się Jej poprowadzić. Nasi opiekunowie duchowi, zadbali również o to abyśmy mieli trochę czasu na odpoczynek i refleksję nad oceanem. Oba te elementy naszego życia muszą ze sobą współgrać, by wewnątrz nas panowała harmonia. Byliśmy też w pięknym Nazare w Sanktuarium Matki Bożej Zwycięskiej. Myślę, że ta pielgrzymka każdego z nas bardzo ubogaciła, i wiele by można tu pisać, gdzie i co widzieliśmy, ale niech to małe wspomnienie będzie zachętą dla tych, którzy jeszcze nie odwiedzili Matki Bożej Fatimskiej. A Ci , którzy nie mogą tam pielgrzymować z powodów zdrowotnych czy innych niech mają zawsze w sercu nabożeństwo do Matki Bożej Fatimskiej. Osobiście bardzo dziękuję wszystkim z którymi mogłam pielgrzymować do Fatimy w Roku Jubileuszowym.

Miłość ofiarowana bliźnim jest źródłem  życia i nadziei. Życie ludzkie…to droga krzyżowa. Jezus Chrystus dał doskonały przykład jak tę drogę godnie przeżywać. Droga to nie tylko jakiś pojedynczy epizod lecz każdy kolejny dzień, każda chwila życia, gdy w sercu miłość spotyka się z cierpieniem. Nie ma miłości bez cierpienia!.

Pokusą jest chęć ucieczki od cierpienia, chęć pozbycia się krzyża na tej naszej drodze. Drodze, którą często z wielkim trudem idziemy. Warto więc mówiąc o nadziei, o miłości pamiętać też o cierpieniu, które można przeżywać na różne sposoby. Jezus Chrystus zna doskonale każdego z nas, każdego przygotowuje do tej drogi, oczywiście jeśli tylko staramy się z Nim współpracować. Dalej On sam już prowadzi i pomaga  w tej naszej wędrówce przez życie, wędrówce do Boga Ojca.Czytaj dalej

Bóg powołując nas do życia, nie pozostawił nas samych sobie, nie troszcząc się dalej o nasz los. Bóg zadbał  też o jakość naszego życia. Na Golgocie dał nam Maryję jako Matkę, której możemy ufnie powierzać wszystkie nasze troski.Czytaj dalej

Najboleśniejsze wydarzenia przeżyła Maryja  w czasie Męki i śmierci Jezusa. Ewangelie i tradycja zaliczają do nich: pożegnanie Jezusa przed śmiercią, spotkanie na Drodze Krzyżowej, cierpienie pod Krzyżem, opłakiwanie po śmierci i pogrzeb Jezusa, ból Wielkiej Soboty. Tradycja rozpoczyna cierpienie Maryi związane ze śmiercią Jej Syna od pożegnania. W ten sposób Jezus być może chciał Ją przygotować i umocnić na zbliżające się ciężkie godziny. Tradycja ikonograficzna ukazuje tę scenę z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Czytaj dalej

Ten rok przeżywamy pod hasłem Rok Życia Konsekrowanego. Papież Franciszek już ogłosił następny, który rozpocznie się 8 grudnia 2015r w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i będziemy go przeżywać  jako Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. To właśnie skłania mnie do zwrócenia uwagi na kobiety Bożego Miłosierdzia. Najpierw jednak chcę wspomnieć tu o Papieskiej Katechezie „ O Tajemnicy Bożego Miłosierdzia”. Gdy gasło życie Jana Pawła 2 Kościół rozpoczynał celebrowanie Święta Bożego Miłosierdzia.Czytaj dalej

Tak właściwie to, kto kogo bardziej chce odnaleźć? Człowiek podejmuje różne próby, aby zbliżyć się do Boga, podejmuje różne wyzwania każdego dnia. Czasem są to drobne, a czasem bardzo wielkie i konkretne decyzje.

Zanim człowiek odkryje tę Bożą Tajemnicę o poszukiwaniu człowieka- wydaje mu się , że wszystko sam sobie zawdzięcza. A Bóg ma swoje sposoby, by wyprowadzić człowieka najpierw na pustynię, by tam przebywać razem, by uczyć krok po kroku sztuki miłowania.Czytaj dalej

W Encyklice Laudato Si Papież Franciszek mówi nam o tym co się dzieje w naszym domu, w świecie w którym żyjemy, ze szczególnym uwzględnieniem  kwestii wody, ale nie tylko woda jest globalnym problemem. Papież zwraca się do każdej osoby mieszkającej na tej planecie, proponuje nawiązanie wspólnego dialogu. Czytaj dalej

Dokładnie 100 lat temu w Cova da Iria(Fatima) od maja do października 1917 roku miała miejsce seria niezwykłych zdarzeń. Trojgu dzieci, Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi, przez pół roku każdego 13-go dnia miesiąca ukazywała się Matka Boża, by przekazać im niezwykle ważne orędzie, zarówno dla nich samych, jak i dla całego świata.Czytaj dalej